Dzieci Maryi

Jest rok 1806. Wtedy to na świat, w małej francuskiej wioseczce, przychodzi na świat Katarzyna. Dziewczynka jak każda inna. Nie jest sama, bo ma liczne rodzeństwo. Mimo tak licznej rodziny, a jest w niej dziesięć osób, panuje w niej miłość. Małej Katarzynie i jej rodzinie nie jest jednak łatwo. Wszyscy muszą ciężko pracować, żeby zarobić pieniążki na kromkę chleba. W dodatku Kasia nigdy nie chodzi do szkoły, bo musi zajmować się domem i gospodarstwem należącym do jej rodziny. To jednak nie koniec jej problemów. Mijają lata i kiedy ma dziewięć lat, to może tyle samo ile ty masz, umiera jej mama. To szczególnie ciężki czas dla tej małej dziewczynki. Nie poddaje się jednak, ale szuka kogoś innego, kto mógłby zastąpić jej matkę... i znajduje! Jest nią Maryja. Mała Kasia całkowicie oddaje się w opiekę tej najlepszej Matce, Matce wszystkich ludzi... i tak, już nie sama, ale z Maryją wyrasta na dużą Katarzynę. Katarzyna pragnie być zawsze blisko Maryi i Pana Jezusa, dlatego pewnego dnia pragnie wstąpić do klasztoru. Jest to jej kolejna ciężka decyzja, gdyż tego nie chce jej Tata. Po pewnym czasie udaje jej się przekonać swojego ojca i wstępuje do zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia. Niedługo po tym, bo w 1830 roku objawia się jej Ta, której się zawierzyła – Maryja i prosi ją, aby wyrobić medaliki z jej podobizną, by szerzyć jej kult po całym świecie. Katarzyna dotrzymuje obietnicy i tak właśnie zaczynają rozwijać się grupy Maryjne, w tym Dzieci Maryi. Od tego dnia Katarzyna żyła przez cały czas razem ze swoją Matką i jej synem – Panem Jezusem. Pomagała biednym i cierpiącym. Była wzorem dla wielu ludzi, a kiedy zmarła została ogłoszona świętą. Teraz znamy ją jako Św. Katarzynę Labouré. Ale co dalej ze wspólnotą Dzieci Maryi? Wspólnota założona przez św. Katarzynę Labouré bardzo szybko się rozwijała, aż w końcu została zatwierdzona przez papieża Piusa IX w 1852 roku. Zanim jednak dotarła do Polski minęło jeszcze trochę czasu, ponieważ Polska nie była jeszcze wolnym państwem. Problemy wojenne uniemożliwiały oficjalną działalność ruchu. Dopiero niedawno, bo trzydzieści lat temu, biskup Herbert Bednorz prosi księdza Jana Morcinka o założenie takiej grupy. I tak w 1978 r. w diecezji katowickiej powstał ruch Dzieci Maryi, który w swoich szeregach zrzesza kilkaset osób.

Spotykamy się w każdą sobotę. Najpierw mamy spotkanie ogólne, podczas którego poznajemy życiorysy świętych, historię sanktuariów maryjnych, omawiamy obowiązki Dziecka Maryi, według których staramy się żyć, omawiamy wezwania do Litanii Loretańskiej, dary Ducha Świętego. Uczymy się pięknych piosenek. Po spotkaniu ogólnym rozchodzimy się do małych grup. Wspólnie wyjeżdżamy na wycieczki rowerowe, uczestniczymy w dniach wspólnoty w Tychach oraz w katedrze w Katowicach, przygotowujemy nabożeństwa Drogi Krzyżowej, różańcowe... Służymy także przy sztandarku Dzieci Maryi podczas uroczystych Mszy świętych, w październiku na różańcu, w maju na majowych. Naszym najważniejszym i najbardziej uroczystym dniem jest 8 grudnia. Tego dnia podczas Mszy św. odnawiamy nasze przyrzeczenia Bogu i Matce Najświętszej, która jest naszą patronką. Wtedy też zostają włączone do naszego grona nowe dziewczęta.