Nasz parafialny kościół najpiękniejszym budynkiem Kobióra
Zanim powstał, mieszkańcy Kobióra należeli do parafii pszczyńskiej. W niedziele i święta chodzili zwykle pieszo na Msze święte do Pszczyny: najpierw do kościoła św. Jadwigi, a od XVIII wieku do kościoła Wszystkich Świętych. Jednak ogromnym problemem dla nich było pokonanie dziesięciokilometrowego odcinka drogi do kościoła. Z tego głównie powodu podjęto starania o budowę własnej świątyni. Wiele lat jednak upłynęło, zanim otrzymali zgodę.
15 sierpnia 1911 roku oficjalnie rozpoczęto budowę kościoła w Kobiórze. Przed południem odbyło się w kościele parafialnym w Pszczynie nabożeństwo błagalne, a po południu pszczyński proboszcz, ks. Thielmann, przybył do Kobióra i wykopał symboliczne pierwsze trzy łopaty ziemi w miejscu dzisiejszej wieży. Dnia 23 września 1912 roku odbyła się uroczystość poświęcenia kościoła przez ks. Thielmanna zakończona Mszą świętą przy głównym ołtarzu, który już wtedy stał. Po przeistoczeniu, w kobiórskiej świątyni, po raz pierwszy zapłonęła wieczna lampa, a trzy dzwony zawieszone już na wieży obwieściły wszystkim, że odtąd jest z nami stale obecny Pan Jezus w Najświętszym Sakramencie.
Aż trudno uwierzyć, że nasz kościół parafialny wybudowano i częściowo wyposażono w ciągu trzynastu miesięcy! Trzeba też pamiętać, że powstał on w czasie wielkiego kryzysu gospodarczego i biedy. Przy jego budowie pracowały setki ludzi, a ich wysiłek wspierali w różny sposób wszyscy parafianie, których było wtedy w Kobiórze dokładnie 1880.
Dwa lata później kobiórzanie wybudowali budynek probostwa. Natomiast w roku 1916 powstały zabudowania gospodarcze – chlewy, które w latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku, kiedy komuniści wyrzucili religię ze szkoły, przystosowano na salki katechetyczne. Później, gdy liczba ludności rosła, dobudowano do nich dodatkowe pomieszczenia, które służą nam do dziś.
W latach 70 ubiegłego wieku, ze względu na reformę liturgiczną, wygląd wnętrza kościoła uległ diametralnej zmianie: dotychczasowe ołtarze zastąpione zostały ołtarzami posoborowymi, a ze ścian ściągnięto figury świętych.
Dopiero po roku 2000, z inicjatywy śp. ks. prob. Józefa Piesiura, kościół przeszedł gruntowny remont. Zrekonstruowane zostały ołtarze i wystrój budynku. Pracami remontowymi zostały również objęte salki parafialne i probostwo.
Sto lat temu nasi przodkowie sprezentowali nam piękną świątynię i probostwo. W planach śp. ks. prob. Józefa Piesiura było, z okazji stulecia naszego kościoła, wybudowanie i oddanie w użytkowanie następnym pokoleniom tak samo ładnego Domu Parafialnego. Jego budowa rozpoczęła się w kwietniu 2009 roku.